Καθώς τα δάκρυά τρέχουν και η καρδιά μαλακώνει,
ξέρω πως μόνο εγώ θα με σώσω.
Μπορώ να θυμηθώ ότι είμαι άδεια
καθώς το μέσα μου μια λιώνει και μια σκληραίνει;
Αν όχι, πώς θα καταλάβω την απλότητα
του να είμαι άνθρωπος;
Ένα φλάουτο παίζει μόνο τη γλυκιά μελωδία;
Όχι.
Είναι εδώ και παίζει όταν
οι άνεμοι λυσσομανούν
στέλνοντας τη μελωδία
πέρα από τον ορίζοντα.
Αλεξάνδρα Σωτηροπούλου