Πανδώρα

Μουδιάζεις, θυμώνεις, νομίζεις, τσακίζεις.

Διώχνεις, στρεβλώνεις, σκοτώνεις. Δακρύζεις;

Θολώνει η σκέψη, σα μαύρη κουρτίνα.

Απλώνεται γύρω, φρικτή γκιλοτίνα...

Ανάβεις και σβήνεις, σα Χάρος θερίζεις.

Θεός σάμπως είσαι και τη ζωή δανείζεις;

Για κοίτα σε τώρα, γκρεμός κι ανηφόρα.

Αδιάκοπα απλώνει τα πέπλα η Πανδώρα.

Αλεξάνδρα Σωτηροπούλου